Recent publiceerde emeritus-hoogleraar Medische geschiedenis Mart van Lieburg de biografie Dichten is willen leven. De neuroloog Abraham Gans (1885-1971). Gans, die in Amsterdam geneeskunde studeerde, promoveerde in 1915 bij Cornelis Winkler op Over tastblindheid en over de stoornissen van de ruimtelijke waarnemingen der sensibiliteit. Hij werkte vervolgens als zenuwarts in krankzinnigengestichten in Castricum, Nederlands-Indië en Santpoort. In 1925 werd hij privaatdocent en in 1927 lector neurologie in Leiden. Vooral in de jaren 20 publiceerde hij veel, onder meer over malariatherapie bij dementia paralytica, de ziekte van Pick en ‘iron in the brain’ (in Brain). Wellicht samenhangend met het schrijven van genoemd leerboek, maar ook ten gevolge van langdurig ziekteverlof en huwelijksperikelen die eindigden in een echtscheiding en nieuw huwelijk (1940), nam het aantal publicaties in de jaren 30 af.
DICHTEND NEUROLOOG ABRAHAM GANS
De tragische levensloop van een labyrintisch geleerde
Er zijn nogal wat ‘schrijvende’ neurologen geweest in de afgelopen eeuw. Oliver Sacks (Awakenings), Harold Klawans (Toscanini’s Fumble) en Antonio Damasio (Descartes’ Error) zijn wellicht bekend. Dichtende neurologen behoren vermoedelijk tot een bescheidener groep. Toch is er een Nederlandse neuroloog geweest die dichtte: Abraham Gans.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?
